Nieuwsbrief 22 juli 2015

Beste allemaal,

Bezoek aan het dorp Newarpani:

We zijn nu meer dan een week in Nepal en het is gelukt om een bezoek te brengen aan het dorp Newarpani in het Nuwakot district, waar Ram Thapa enige weken geleden namens Laxmi Support de zinken golfplaten heeft geregeld voor het opzetten van nood onderkomens en reparaties aan de huizen.

Het had woensdag nacht urenlang geregend dus donderdag ochtend om vijf uur Ram gebeld om te vragen of de trip door kon gaan. In Nuwakot had het licht geregend dus we waagden het erop. Zes uur ’s ochtends in de jeep, Ram en zn vrouw opgehaald en op weg naar de Trisuli rivier. Boven op de jeep hadden we zeshonderd schriften en een doos met zeshonderd balpennen en potloden.

Om half negen waren we bij de rivier aangekomen, waar we over een hele lange loop brug over de rivier naar de overkant konden lopen. Een heel avontuur voor Anneloes! Het enige vervoer middel aan de andere kant was de lokale bus die we hadden gereserveerd zodat we niet hoefden te wachten op de normale bus tijd van twaalf uur maar dat liep even anders. De bus zou om negen uur komen, die kwam om half tien. Toen bleek de achteras van de bus gebroken te zijn en de chauffeur dook onder de bus om het te repareren. Dat duurde twee en half uur!

In de tussentijd zaten wij maar te wachten. Onzeker of de tocht voort gezet kon worden. Met Anneloes en Juliette de kippen, geiten en buffalo’s opgezocht en stenen gegooid in de rivier. Het was een vies dorpje en stikheet dus wel tien keer de handjes gewassen. Sommige huizen in het plaatsje waren compleet ingestord door de aardbeving. Een man met zijn zwangere vrouw en kleine dochter verbleven onder een paar stukken zeil.

Eindelijk de jeep was gemaakt, allemaal in de bus, en daar gaan we, maar oh nee de bus chauffeur moest eerst lunchen dus nog meer geduld. Er stond een tent van de organisatie Safe the Children waar de kinderen konden spelen. Daar even gekeken met Anneloes. Eindelijk om een uur ging de bus vertrekken en nu maar duimen dat de as van de bus niet breekt als we onderweg zijn.

De weg was dramatisch slecht. Een gehobbel en bobbel. Scherpe bochten waar de bus een paar keer voor en achteruit moest manoeuvreren om de bocht te kunnen maken. Na een uur hobbelen, begon het te regenen en dat was slecht nieuws want de weg werd glibberig en modderig. Een paar keer dachten we, dit gaan we nooit redden. De banden gierden er over heen. Een keer moest er een grote steen uit de weg gehaald worden, en met duwen en trekken loeide de bus de berg op.

Eindelijk na dik een uur reizen, reed de bus luid toeterend Newarpani binnen. Daar stonden de dorps bewoners ons op te wachten. Ik moest eerst met Anneloes naar de wc, dat was een gat in de grond, wat Anneloes maar wat vreemd vond.
Toen een big Namaste aan alle mensen en naar Ram zn huis gelopen voor de traditionele maaltijd van rijst met lentilsoep. Ram zn huis is zwaar beschadigd. De eerste verdieping hebben ze voor de veiligheid eraf gesloopt en het dak was met onze zinken platen bedekt. Naast het huis was een klein onderkomen gebouwd van onze golfplaten. Ram zn familie koken in het huis en slapen in het golfplaten huisje. Gelukkig was de regen gestopt!

Daarna moesten we meekomen voor de ceremony, we kregen alle vijf (Ram ook) een prachtige Tibetaanse zijden sjaal, bloemen kettingen en heel veel rode tika’s. Alex kreeg nog een Nepaleze topi. Alle mensen drukten rode tika’s op ons voorhoofd en bedankten ons. Daarna kwamen de speeches, toen het mijn beurt was had ik een klein traantje, nou dat vonden ze geweldig natuurlijk en er werd luid geapplaudiseerd.

Daarna een wandeling gemaakt door het dorp en van heel veel huisjes was het dak gemaakt van de gedoneerde golfplaten of was er een tijdelijk onderkomen gemaakt naast het huis. Prachtig dorp omringd door naaldbomen, mais en rijst velden.
Anneloes werd het dorp door gedragen door de oudere meisjes, die had de tijd van haar leven! Juliette zat bij papa op de schouders en had Alex z’n Nepalese topi op haar hoofd gedaan, waar hartelijk om werd gelachen.

Tijd om te gaan, bij de bus deelde Ram de sjaals en mutsen die door de tante van Samantha waren gebreid.

De terug reis in de bus ging een stuk beter. Terug over de loopbrug over de Trisuli rivier waar aan de andere kant Anneloes en Juliette nog werden verrast door tien baby geitjes. In de jeep terug naar Kathmandu. Alex zei tegen Anneloes, morgen mag je kiezen wat we gaan doen en Anneloes zei, ik wil terug naar het dorp naar al mn vrienden!

Namens de dorps bewoners van Newarpani willen wij graag alle sponsors ontzettend bedanken voor deze steun. We hebben nu met onze eigen ogen gezien dat er heel veel daken zijn hersteld en nood onderkomens zijn opgezet van de gedoneerde golfplaten en dat is ongelovelijk goede steun vooral in de moessontijd.

Groetjes,
Samantha, Alex, Hendrik, Sylvia
Stichting Laxmi Support

PS: foto’s volgen