Het is erg leuk om bij de Annapurna Primary School in Pokhara terug te keren, maar veel is er veranderd. In Pokhara zelf wordt enorm veel gebouwd en de stroom toeristen neemt toe. Een paar grote hotels zijn erbij gekomen en het meer wat Pokhara zo mooi maakt, wordt aan de noordkant meer en meer volgebouwd met restaurants, winkeltjes en huizen.
De Annapurna School telt nu zo’n 25 tot 30 leerlingen. Voor ons waren het veelal nieuwe gezichten maar dat komt vooral omdat de kinderen doorstromen naar een school voor hogere klassen. Twee jaar geleden is het hoofd van de school plotseling overleden. Nu is er een nieuwe lerares aangesteld, haar naam is Tika en ook is er een nieuwe voorzitter van het schoolcomitte, de heer Tej Bhatarai. Beide spreken goed Engels en tussen ons klikt het meteen. Het weerzien met Anita, de lerares die er al heel wat jaren werkt, was ontzettend leuk. Ze was zo blij ons weer terug te zien en dat was wederzijds.
Sommige studentjes krijgen voordat ze van huis gaan een klein of geen ontbijt, wat niet voldoende is om ze tot aan lunchtijd rustig in de klas te houden. Op een maag die knort kan nu eenmaal niet goed worden geleerd. Daarom heeft Tej Bhatarai een snack voor de kinderen ingesteld en in het klaslokaal, wat als kantoor wordt gebruikt, wordt nu ’s ochtends thee gemaakt en lentils gekookt. Weliswaar wordt er gekookt op de grond, zoals de Nepalezen dat gewend zijn. De waterketel, welke Tika van huis heeft meegenomen, staat naast het stopcontact op een hoge kruk.
Laxmi Support vindt het een goed idee om dit initiatief te stimuleren en na overleg met de school zijn we op pad gegaan naar het centrum van Pokhara om extra kookspullen in te slaan en dat is geworden: bekers, schaaltjes, lepels, een kookstel, pan en electrische waterketel.
Nadat we de spullen bij de school hebben gebracht, rijst de vraag waar het keukentje gestalte moet gaan krijgen en bij het rondkijken in het kantoor komen we al snel tot de conclusie dat opruimen de oplossing is. In de hoek staan heel veel oude schoolbanken opgeslagen en al snel steekt iedereen de handen uit de mouwen en worden deze in een tegenoverliggend gebouw opgeslagen. Oude dozen en andere onbruikbare spullen worden op een hoop gegooid om na afloop te verbranden. Iedereen is blij en enthousiast en we lopen allemaal te niezen van het stof dat onder de oude banken vandaan is gekomen. Het klaslokaal wordt goed aangeveegd en voila, eindelijk komt er ruimte en kunnen we een gedeelte inrichten als keuken.
Op de dag dat we weer terugvliegen naar Kathmandu hebben we ’s ochtends boodschappen gedaan in twee tegenoverliggende winkeltjes om de voorraad boodschappen aan te vullen zodat ze de komende paar weken vooruit kunnen. We hebben een gas cilinder aangeschaft, welke wordt aangesloten op het kookstel en daarnaast hebben we van elk een aantal kilo aardappelen, knoflook, suiker, bonen etc. gebracht. Het wordt zeer op prijs gesteld en we krijgen een oprecht emotioneel afscheid welke volgens Nepaleze traditie gepaard gaat met rode tika en heel veel bloemen.
Namens de kinderen en leraren van de Annapurna Primary School en Laxmi Support danken wij alle donateurs hartelijk voor het mogelijk maken van deze ondersteuning.
