In februari 2009 hebben Sonja en Marjolein contact gezocht met Laxmi Support voor informatie over het vrijwilligerswerk via onze stichting. Sonja en Marjolein zijn werkzaam als lerares op de Jenaplan school ‘De Overkant’ in IJsselstein. Sonja en haar dochter Lotte zijn een weekend in Londen en er wordt een afspraak gemaakt met Samantha om de mogelijkheden van vrijwilligerswerk op de Annapurna Primary School in Pokhara te bespreken. Het is een leuk gesprek en we geven zoveel mogelijk informatie over de school, Pokhara en Nepal.
Op 16 november is het zover en vertrekken Marjolein en Sonja vol enthousiasme naar Nepal, alwaar ze tot 21 december les zullen geven aan de kinderen van de Annapurna School. Het is uiteindelijk niet alleen bij lesgeven gebleven, maar ook hebben de twee vrijwilligsters speel attributen en kleding gedoneerd aan de kinderen van de school.
Ook heeft Laxmi Support gevraagd om schriften en schrijfmaterialen aan te schaffen voor zowel de Annapurna Primary School in Pokhara als de Shree Surya Jyoti Primary School in Bettyani en dat is gebeurd!
Sonja en Marjolein hebben een bezoek gebracht aan de school in Bettyani en ook daar hebben ze niet alleen de schrijfmaterialen gebracht maar ook zijn er twintig plastic stoelen, een kast en een waterleiding gedoneerd. Ook is het speelveld voor de school opgehoogd en geegaliseerd. Tilak van het Kiwi Guesthouse en de dorpsbewoners van Bettyani hebben zich vrijwillig hard ingezet om dit voor elkaar te krijgen.
Aankomst in Pokhara:
“Het ontvangst bij Kiwi Guesthouse is hartverwarmend, de hele familie is er! We hebben twee kamers op de begane grond, dat is fijn. Alleen het slapen…. De bedden zijn van hout, inclusief de bodem…we slapen op een plank (echt waar!) met een piepdun matrasje erop. Ja dat werkt niet voor Sonja, en de hele familie in rep en roer voor andere matrassen. Sonja ligt als een prinses op de erwt op drie matrassen! We gaan kijken of dit wat is, even wennen misschien? Uitpakken, beetje kletsen met de mensen daar, en toen onze Dhal Bat maaltijd. Een bord met witte rijst, daaromheen kleine bakjes met een curry bouillon, een groenten-linzenprutje en een bakje met hete kipstukjes en een dun broodje. De familie keek toe hoe we dit gingen eten, ze stonden er letterlijk omheen! Zelf eten zij dit met hun rechterhand, zonder bestek. Dat wilden wij ook, maar mochten niet. Het was onze eerste avond, dus met lepel eten. De volgende keer leren we jullie dat, zeiden ze lachend.
Voor het eerst naar de Annapurna Primary school:
Vanmorgen spannend, voor het eerst naar school. Het ontvangst was een beetje raar, maar dat kwam omdat ze een uitje gingen doen naar het park, voor een picknick. Alle kinderen hadden geleerd ‘ my name is’ en dat was heel leuk. Sonja en Marjolein hadden dat in het Nepalees geleerd, dus dat was het eerste ijs dat we braken. Sonja bleef bij de kids, en Marjolein ging met Keshu van het Kiwi Guesthouse naar een winkel om chocola te kopen, onze bijdrage aan de picknick. Op de motor uiteraard terug naar het park. In het park deden de kinderen spelletjes, ze lieten dansjes zien, en al snel zaten we ‘papagaaitje leef je nog’ en ‘ olleke bolleke rebusolleke’ te doen. Een groot succes.
Het lesgeven:
Vanochtend lopend naar de school, de Himalaya prachig op de achtergrond. Drie jongens die er gisteren ook waren, Pardip, Sondip en Ashik, kwamen ons tegemoet gerend, en lachten breeduit! We voegden twee klasjes samen tot een klas van 22 leerlingen. De losse houten tafelbankjes en zit bankjes uit de rijen gehaald, en langs de kant laten zetten en de kinderen ervoor op de zitbankjes. Zo gingen we zingen ‘When you’re happy and you know it clap your hands…’ De koppies straalden, en ze deden de bewegingen mee, de tekst is echter heel erg moeilijk. Om de beurt haalden we een leerling naar ons toe, en zeiden ‘Goodmorning, are you happy? What is your name?’ en dan schreef Sonja de naam op het bord. Elk kind gaven we eigenlijk een soort knuffel en even prive aandacht. Daarna een rondje ‘ Goodmorning, my name is…’.
Zingen, ‘ Head, shoulders, knees and toes’ dat kennen ze al, maar ze zingen niet! Ze schreeuwen, zoals ze alles schreeuwen. We voerden gelijk de Jenaplan manier van ‘ stil worden’ in (hand omhoog) en dat pakten ze snel op. De kids zijn van 6 tot 11 jaar, dus morgen splitsen we de groep in twee. Toch wel handig, vooral omdat we te weinig Nepali spreken. Tijd voor een lesje kleuren in het Engels. Gelukkig kende ik ze ook in het Nepali, en dat vonden de kids heel grappig en leuk. De Engelse namen goed herhaald, de oudere kids helpen de jongeren. Viltstiften en papier, die we gisteren in Pokhara hebben gekocht, uitgedeeld. Tekenen….dat is gewoon internationaal, werkelijk! De jongens tekenen….brandweerauto’s en vliegtuigen en de meisjes tekenen bloemen en huizen. Hoe kan dat toch??? Iedereen tekenen, en genieten! Als eindspel hadden we een hele grote ballon, die we gingen overgooien en weer Engels leren tijdens het spel. Heel erg groot succes. Big smiles!!!!
We hadden spelletjes meegenomen uit Nederland, zoals Halli Galli, Vier op een Rij en Skippo. Sonja en Marjolein gingen het voordoen in de groep en we hadden zelf erg veel pret! Sonja won drie spelletjes achterelkaar dus speelde Marjolein zeer overtuigend iemand die niet tegen haar verlies kan daarna speelden we met de kinderen, en dat was…eh…enerverend! Zoals met zoveel dingen merken we ook hier dat de kinderen nog erg op kleuterniveau zitten. Ze zijn gewoon niet bekend met het samen spelletjes doen, en daar kwamen we achter…. ze gingen voor hun beurt, knepen elkaar, sloegen elkaar, vochten om dobbelstenen. Maar wat hebben ze een hoop geleerd vandaag! En wij ook, morgen in tweetallen de spelletjes opnieuw aanbieden. Het zweet stond weer op onze rugjes….
Het grote moment is aangebroken want ja hoor we gaan de kleren uitdelen. We beginnen met de t-shirts met hun eigen naam erop. Trainingsbroek erbij en de kleurrijke topi (muts). Supergaaf dat de schoenen passen een hele uitdaging voor Marjolein, want de meeste schoenen waren te groot, vooral bij de kleuters. Wat een feest iedereen straalt en wij ook! De te grote schoenen gaan we ruilen. Natuurlijk alle kinderen buiten verzamelen voor de groepsfoto en heerlijk gezongen voor de film. Wat een blijheid allemaal, ook de leerkrachten lopen de hele tijd te genieten.
Vandaag weer werken op de Annapurna School en het was erg leuk. Sonja was in de kleuters en heeft daar veel bereikt. De kinderen hebben voor het eerst in hoeken gespeeld! Eerst speelden ze voor zich, maar toen gebeurde het: het gekochte tasje van de speelhoek onder de arm, en hopla, naar de markt! Ergens anders werd dal bhat gekookt en gevoerd aan de pop. Het spelen ontstond waar je bijzat…echt geweldig!!! De jongens waren superblij met de auto’s en gingen een weg bouwen van blokken. Ook een prachtige krijttekening gemaakt in hun schetsboek. Bij Marjolein werd er hard gewerkt in het schetsboek, eerst zinnen schrijven die we hadden geleerd, en daarna een schilderij maken met de nieuwe verf. Ook de kleine ballen kwamen tevoorschijn, alle kinderen gingen er buiten mee spelen. Gooien, vangen, klappen voordat je vangt, samenspelen, het was geweldig! Oog-hand coordinatie en samenspelen en ook vooral: veel plezier!!!
Het afscheid op de Annapurna Primary School:
Vandaag feestje op de Annapurna School. Sonja en Marjolein hebben talloze ballonnen opgeblazen en de school versierd, de speeltuin is eindelijk geplaatst en werd geverfd. Op de valreep, maar het was dan ook een hele klus! Helemaal rood waren we…ondergesmeerd met tikka poeder… inmiddels weten we hoe het werkt: bloemen en tikka, iedereen ging ons bepoederen…de kinderen, de leerkrachten, de ouders die gekomen waren. We kregen een ingelijst certificaat, en een kadootje (een koperen kannetje) Erg lief allemaal! De kids allemaal een dikke knuffel en met een hele sliert kinderen liepen we naar huis. Zingens uiteraard! Bij elk paadje ging er weer een kind weg, bye bye!! Een mooi afscheid.”
Laxmi Support wil graag Sonja en Marjolein hartelijk danken voor hun enthousiaste inzet op de Annapurna Primary School en de donatie voor de Shree Surya Jyoti Primary School in Bettyani.