Giel Lardenoije 2012

In oktober 2012 is Giel Lardenoije vier weken in Hopeful Home geweest en heeft zich daar ontzettend goed ingezet voor de kinderen. Zo heeft Giel pasta gemaakt en pannenkoeken gebakken en de kinderen geholpen met het overhoren van het huiswerk. Hieronder kunt u een paar stukjes van de reisverslagen lezen die Giel ons heeft doorgestuurd.

Daarnaast heeft Giel onze stichting geholpen om de boodschappen voor het Dashain festival te regelen. Dit jaar heeft Laxmi Support het Dashain festival geheel gesponsord en we hebben hiervoor bijna 800 Euro uitgegeven. Giel heeft ons enorm geholpen om samen met Gopini Wosti de boodschappen in te slaan.

Reisverslag van Giel:

Ontvangst Hopeful Home:
Eenmaal aangekomen in Kathmandu, belde ik Gopini, de leidster van het kindertehuis op, en ze kwam me ophalen. Ik werd hartelijk ontvangen, kreeg meteen een sjaal om mijn nek en ik dikke en knuffel van Gopini, het is echt een heel aardig mens!

Het kindertehuis bevindt zich in soort van woonwijk. Als je er middenin zit besef je pas echt hoe het echte leven er hier voor de mensen eruitziet. Dat is toch heel anders dan als je in het midden van het toeristische centrum zit.

Heel veel dhal bhat:
Bij mijn aankomst kreeg ik in de avond het eten waar ik vanaf dat moment 2x per dag van mocht genieten: Dal bhat. Ik herkende het wel want had t in Thamel al eens gegeten. Sja hoe zal ik het beschrijven…. Een berg witte rijst, een prutje van stukjes aardappel met groenten in een soort curry saus, en daarnaast een soort van boillon met kruiden en linzen. Dit alles mix je tot een plakkerige brei en werk je vervolgens bij voorkeur met je handen  naar binnen.

Ik zal eerlijk zijn het is best heel goed te doen maar niet suuuuuuuper ofzo. En dat moet je dan in je context zien dat ik dit dus om 7 uur s’ochtends eet en om 7 uur s’avonds, uh de komende 30 dagen.  Maar wat zeur ik, ik sprak net een kind die eet dit al 10 jaar 2x per dag. Dat is dus 365x2x10=7300 keer al gegeten. Maargoed je krijgt er ook zeker wat voor terug, het is een genot om te zien hoe die kleine nepaleesjes hun dal bhat vakkundig naar binnen werken, zooo schattig…

Ik was erg benieuwd wat deze dag me zou gaan brengen. Zoals ik al zij, de kinderen waren heel aardig maar toch is het een beetje onwenning als ik opeens tegenover 20 wildvreemde kleine nepaleesjes zit, waar moet ik het met ze over hebben?

Eerste dag in het kinderhuis:
Nja ik stond om 6 uur op, gedoushed (koud, doushe ruikt naar die oude ‘langs de weg’ wcs in Frankrijk op weg naar vakantie, wc is in de douche, het is een hang wc), dal bhat gegeten, en met de kinderen naar de schoolbus gelopen, ik had maar besloten met ze mee te gaan naar school want was toch wel heel benieuwd hoe dat ging daar..

Super schattig de 2 kleinste jongetjes van ieder maar liefst 3 jaar pakte meteen mijn hand vast…. Ik moest me bukken anders tilde ik ze de lucht in… De busreis naar school was weer zoals dat alleen maar in Nepal kan. Met grote gaten in de weg wordt er al hobbelend met open deuren.

Na school heb ik nog wat fruit voor de kinderen gekocht (dit krijgen ze normaal niet, is te duur). Verder moet ik zeggen dat alles in het tehuis en op school toch wel redelijk vies is. Het ruikt overal naar sanitair.

Ik heb nu trouwens echt een apart ritme te pakken. 6 uur opstaan, 7 uur dal bhat, daarna school of iets bezoeken, na school met de kinderen huiswerk maken / spelletjes spelen, dan weer dal bhat, en rond een uur of 8 trek ik me terug, en rond 9 slaap ik meestal al. Geen alcohol, geen vlees, lekker moe, lekker boekje lezen bij kaarslicht (want de stroom valt iedere ochtend en avond uit als je m nodig hebt) maar heel blij en relaxt!

Pasta maken:
Omdat ik na een week wel even genoeg begon te krijgen van de dal bhat, en omdat ik de eet-horizon van de kinderen ook wel wat wilde verbreden heb ik laatst een lekkere Italiaanse Pasta gemaakt. Dit was voor de kinderen een hele belevenis, en niet alleen voor de kinderen. Er was namelijk niemand in het huis (dus ook niet de leiding (30 en 48 jr oud) die al eens pasta in zijn leven had gegeten. Ze waren dus erg benieuwd. Al snel kwamen ze erachter dat het toch ietwat lastig is om pasta met je handen te eten, dus hebben ze keurig met een vork gegeten.

Hoewel een enkeling toch liever dal bhat zag verschijnen, waren veruit de meeste reacties positief. Zo kreeg ik de volgende reacties:  ‘Sirrr, this is so tastefull!!’ ‘ Very niceeeeeeee’. Een geslaagde actie dus. En aangezien we door de pasta in de Italiaanse sferen raakten leek het me ook wel leuk om de kinderen wat Italiaanse woorden bij te brengen. Dit was een groot succes. Er gaat inmiddels geen dag voorbij zonder de kreten ‘Bon georno’ ‘me scuzie’ ‘ciau belle mama’ (ik weet dat het niet goed geschreven is). (toevallig luister ik nu de cd van fabrizio tijdens het schrijven van dit verslag ‘cantare en amore’).

Helpen met huiswerk:
Omdat de kinderen momenteel een toetsweek hebben bestaat de dagbesteding vooral uit studeren, studeren, studeren en studeren. Voor mij dan dus ook de taak om de kinderen te overhoren. Ik had al verteld dat de kinderen het echt geweldig vinden om naar school te gaan en dat nagenoeg alle vakken in het engels zijn. Het studeren gebeurt dan ook op een zeer gemotiveerde manier. Maar of deze manier ook de beste, meest leerzame en meest effectieve manier is, dat denk ik niet. Ze leren namelijk echt alles, maar dan ook alles letterlijk uit hun hoofd. Dus als ik een vraag stel krijg ik de exacte definitie, precies zoals het in het boek staat! In eerste instantie leek me hier niet veel mis mee, maar na verloop van tijd begon ik me af te vragen of de kinderen überhaupt wel weten wat alles betekent, of, dat ze alles alleen maar uit hun hoofd leren.

Dashain groepsfoto
Afscheid van de kinderen:
Afscheid was mooi, heb de kinderen een tika gegeven en dat was heel bijzonder. Verder 4 kilo kip gekocht om een afscheidsfeestmaal te maken. Toen ik ’s avonds weg ging kreeg ik van de meiden 2 kaarten met teksten als ‘Keep on smiling dancing and singing’ ‘Thank you sir Ghil’, verder hadden ze ook een mooi armbandje voor me in elkaar geknutselt. Ik vond het wel leuk en bijzonder dat ik deze afscheidscadeautjes van de dames kreeg aangezien ik toch wel een beetje meer met de jongens heb opgetrokken.

Namens Gopini, de kinderen van Hopeful Home en Laxmi Support willen wij Giel ontzettend bedanken voor zijn inzet, echt super! Kom nog eens terug!